Oto wybrane fotografie na których możecie obejrzeć naszą ekipę podczas ekspedycji. Zdjęcia wybrałem tak, aby zilustrować dziennik wyprawy i nasze przygody. Proponuję oglądać zdjęcia po lekturze dziennika wyprawy. Życzę miłych wrażeń! Rafał Król
Jokullbunga to najwyższy punkt na całym Hornstrandirze. Na szczycie jesteśmy już podczas załamania pogody.
Woda w du zym basenie ma przez cały rok 38C.
Obejście jeziora.
W dolinach często czeka nas przeprawa przez bagno.
Staramy sięzabezpieczyć bagaże przed marznącym deszczem.
Buty pękają od ostrych skał.
Jedna z wielu przepraw przez rzekę.
But pęknięty na podeszwie wzdłóż stopy.
Wieczorne fotografowanie.
Ostrożne rozstawianie namiotów na wietrze.
Rzeki do pokonania.
Tędy da sięprzejść tylko podczas odpływu.
Zejście do drogi krajowej. Do Isafjordur jest prawie tak daleko do Reykjaviku. Droga wzdłuż fjordów jest wiele razy dłuższa niż w linii prostej.
Dom latarnika od strony lądu to osłonięte miejsce dobre na posiłek.
Połać śniegu pod barierą skalną.
W końcu zatoka z basenami geotermalnymi.
Kolejne rumowsko do pokonania.
Wieje i pada. Łatwo o odmrożenia.
Warto było przeprawiać się przez deltę, żeby ominąć takie kaniony.
Lotnisko w Isafjordur. Tutaj następuje finalne pakowanie na wyprawę.
Próa budowania okularó na lodowiec dla zapominalskiego.
Odciągamy namioty i zabezpieczamy obóz przed wiatrem czym się da.
Przełeęcz to zawsze dobre miejsce na biwak.
Robi się bardzo zimno. To od lodowca, którego jeszcze nie widać.
Sprzęt do asekuracji oraz raki są absolutnie niezbędne.
W końcu, po dwóch dniach widać fjord i zejście.
Biwak ponad jeziorem.
Podejście na lodowcu Drangajokull.
Wchodzimy na statek.
Pierwsze kilometry pokazują nam że tutaj szlaku nie będzie.
Cała ekipa na tle fjordu w Isafjordur.
Dotarliśmy do lodowca. Trzeba się przebrać.
Białe niczym kości wielorybów belki drewna dryftowego.
Po kilkunastu godzinach wędrówki przez lodowiec rozbijamy się przy pierwszych skałach.
Trzeba się spieszyć nawet w trudnym terenie. Odpływ trwa tylko kilka godzin.
Kolejna malownicza przełęcz.
Nadbrzeżne skały.
Wiatr miota nami na skalnym pustkowiu.
Okazały murowany dom latarnika to jedyna murowana budowla.
Rozlewisko do pokonania.
Po dobie podróży i braku snu z radością znajdujemy miejsce na biwak.
Na Hornstrandirze nie ma problemów z wodą.
Wnętrze baraku – reliktu Zimnej Wojny.
Wędrówka przez strefę zalewaną podczsa przypływów.
Najlepszym miejscem na nocleg jest połać śniegu.
Tutaj morze wyrzuca przedziwne ogranzimy na brzeg.
Przeprawa przez deltę.
Ponad 500 m przewyższenia. W tle kolejni podchodzący.
Pakowanie nadbagażu na lotnisku w Warszawie.
Domek ratunkowy z panelem słonecznym.
Ponton rozwozi ludzi i ładunki do zatok.
Nasze obozowisko widzane z moreny.
Skalny płaskowyż wita nas wzbierajacymi jeziorami i rzekami.
Wśród traw podgląa nas sporo polarnych lisków.
Po wulkanicznym piachu moża wędrować bez sandałów.
Rzadkość – ruiny osady.
Kolejna zatoka.
Dokładnie tą ścianę musimy pokonać.
Na lodowcu siedem osó musi iść w jednym tempie.
But po prowizorycznej naprawie.
Widok w dół. Ponad 400 m!
Przeszliśmy! Buziak z radości.
Obniżenie terenu i zlewisko wielu strumieni.
Cała ekipa z bagażami w pontonie. Ciasno.
Odpoczynek na lodowcu.
Podejście na garb. Hornbjarg.
Przeprawa przez most z bali dryftowych.
Wszystko mokre od opadu marznacego deszczu. Zostawiamy mokre rzeczy w przedsionku.
Po cały dniu wędróki nie widać żadnego końca.
Po ustąpieniu wody otwiera się przed nami tunel między skałami.
Hornbjarg od strony doliny.
Ścieżka wśró bażyn.
Nasze cieżkie plecaki i trasa zostawiają ślady na plecach.
Przeprawa przez deltę. Idzie przypływ.
Na Hornbjargu.
Sprawna akcja zjazdowa.
Wieczorne dmuchanie materca.
W końcu z drugiej strony bariery skalnej.
Kąpiel po tylu dniach wzmacnia nasze morale.
Po tej pochylni latarnik wciąga zapasy które przypływają łodzią.
Pomost w zatoce Latral.
Witaminy! Po tylu dniach! Jak tu się powstrzymać?
Czekamy na busa. Przerwa na suszenie namiotów i posiłek.
Zachód słońca przy Hornbjargu.
Amerykańska baza radarowa – budynek z betonowych prefabrykatów.
Spoglądanie w przepaść.
Fantastyczny, surrealistyczny wodospad spadający wprost na plażę.
Taki żarcik. To nie plaża z deską surfingową ale materac do spania. Jest aż 4C.
