Galeria ekspedycja Hornstrandir
Oto wybrane fotografie na których możecie obejrzeć naszą ekipę podczas ekspedycji. Zdjęcia wybrałem tak, aby zilustrować dziennik wyprawy i nasze przygody. Proponuję oglądać zdjęcia po lekturze dziennika wyprawy. Życzę miłych wrażeń! Rafał Król
Zejście do drogi krajowej. Do Isafjordur jest prawie tak daleko do Reykjaviku. Droga wzdłuż fjordów jest wiele razy dłuższa niż w linii prostej.
Spoglądanie w przepaść.
Taki żarcik. To nie plaża z deską surfingową ale materac do spania. Jest aż 4C.
Domek ratunkowy z panelem słonecznym.
Dom latarnika od strony lądu to osłonięte miejsce dobre na posiłek.
Wiatr miota nami na skalnym pustkowiu.
Przełeęcz to zawsze dobre miejsce na biwak.
Białe niczym kości wielorybów belki drewna dryftowego.
Cała ekipa na tle fjordu w Isafjordur.
W ścianie.
Czekamy na busa. Przerwa na suszenie namiotów i posiłek.
Rzeki do pokonania.
Przeszliśmy! Buziak z radości.
W końcu, po dwóch dniach widać fjord i zejście.
But pęknięty na podeszwie wzdłóż stopy.
Nasze obozowisko widzane z moreny.
Połać śniegu pod barierą skalną.
Na Hornbjargu.
Tutaj morze wyrzuca przedziwne ogranzimy na brzeg.
Po kilkunastu godzinach wędrówki przez lodowiec rozbijamy się przy pierwszych skałach.
Rozlewisko do pokonania.
Okazały murowany dom latarnika to jedyna murowana budowla.
Jedna z wielu przepraw przez rzekę.
Wśród traw podgląa nas sporo polarnych lisków.
Zachód słońca przy Hornbjargu.
Rzadkość – ruiny osady.
Warto było przeprawiać się przez deltę, żeby ominąć takie kaniony.
Trzeba się spieszyć nawet w trudnym terenie. Odpływ trwa tylko kilka godzin.
Sprawna akcja zjazdowa.
Ostrożne rozstawianie namiotów na wietrze.
Tędy da sięprzejść tylko podczas odpływu.
W dolinach często czeka nas przeprawa przez bagno.
But po prowizorycznej naprawie.
Wieje i pada. Łatwo o odmrożenia.
Wchodzimy na statek.
Jokullbunga to najwyższy punkt na całym Hornstrandirze. Na szczycie jesteśmy już podczas załamania pogody.
Dotarliśmy do lodowca. Trzeba się przebrać.
Sprzęt do asekuracji oraz raki są absolutnie niezbędne.
Kolejna zatoka.
Hornbjarg od strony doliny.
Fantastyczny, surrealistyczny wodospad spadający wprost na plażę.
Po ustąpieniu wody otwiera się przed nami tunel między skałami.
W końcu z drugiej strony bariery skalnej.
Dokładnie tą ścianę musimy pokonać.
Cała ekipa z bagażami w pontonie. Ciasno.
Próa budowania okularó na lodowiec dla zapominalskiego.
Kolejne rumowsko do pokonania.
Ponton rozwozi ludzi i ładunki do zatok.
Przeprawa przez deltę. Idzie przypływ.
Widok w dół. Ponad 400 m!
Wnętrze baraku – reliktu Zimnej Wojny.
Staramy sięzabezpieczyć bagaże przed marznącym deszczem.
Podejście na garb. Hornbjarg.
Obejście jeziora.
Po dobie podróży i braku snu z radością znajdujemy miejsce na biwak.
Ścieżka wśró bażyn.
Odpoczynek na lodowcu.
Obniżenie terenu i zlewisko wielu strumieni.
Przeprawa przez most z bali dryftowych.
Odciągamy namioty i zabezpieczamy obóz przed wiatrem czym się da.
Woda w du zym basenie ma przez cały rok 38C.
Na Hornstrandirze nie ma problemów z wodą.
Kąpiel po tylu dniach wzmacnia nasze morale.
Buty pękają od ostrych skał.
Nadbrzeżne skały.
Pierwsze kilometry pokazują nam że tutaj szlaku nie będzie.
Po wulkanicznym piachu moża wędrować bez sandałów.
Podejście na lodowcu Drangajokull.
Pomost w zatoce Latral.
Wieczorne fotografowanie.
Po cały dniu wędróki nie widać żadnego końca.
Na lodowcu siedem osó musi iść w jednym tempie.
W końcu zatoka z basenami geotermalnymi.
Amerykańska baza radarowa – budynek z betonowych prefabrykatów.
Robi się bardzo zimno. To od lodowca, którego jeszcze nie widać.
Wieczorne dmuchanie materca.
Kolejna malownicza przełęcz.
Nasze cieżkie plecaki i trasa zostawiają ślady na plecach.
Wędrówka przez strefę zalewaną podczsa przypływów.
Przeprawa przez deltę.
Po tej pochylni latarnik wciąga zapasy które przypływają łodzią.
Wszystko mokre od opadu marznacego deszczu. Zostawiamy mokre rzeczy w przedsionku.
Pakowanie nadbagażu na lotnisku w Warszawie.
Najlepszym miejscem na nocleg jest połać śniegu.
Biwak ponad jeziorem.
Ponad 500 m przewyższenia. W tle kolejni podchodzący.
Skalny płaskowyż wita nas wzbierajacymi jeziorami i rzekami.
Witaminy! Po tylu dniach! Jak tu się powstrzymać?
Lotnisko w Isafjordur. Tutaj następuje finalne pakowanie na wyprawę.
