Afryka goryle Obserwacja 2007Michał Jaworski (page 8)

Informacje dodatkowe

Film. Zacznij od „Goryli we mgle”. Potem na pewno jeszcze coś znajdziesz.

Lektury. Jak zwykle/niestety (niepotrzebne skreślić) praktycznie nie ma żadnych informacji w języku polskim. Można oczywiście część informacji pozyskać z Internetu, ale znajomość angielskiego z pewnością ułatwia życie.

Korzystałem z przewodnika Bradta „Uganda” autorstwa Philipa Briggsa (wydanie czwarte, 2003). Mogę rekomendować jako znakomity wybór na wyjazd po Ugandzie, a można znaleźć tam informacje o trekkingach na goryle zarówno w Ugandzie jak i Rwandzie. Do tego obszerne informacje o innych atrakcjach kraju oraz opisy nie tylko najciekawszych miejsc, ale także wiele praktycznych danych. Jest także oddzielny przewodnik Bradta poświęcony Rwandzie, ale byłem zbyt krótko w tym kraju by go kupować.

Na miejscu w Ugandzie można dostać ulotkę w jaki sposób należy zachowywać się podczas spotkania z gorylami.

Na lotnisku w Entebbe w strefie duty free (i zapewne także w księgarniach w Kampali, ale akurat nie widziałem) dostępny jest piękny album Karla Ammanna „Gorillas”. Tam znajdziesz wszystkie te zdjęcia, które chciałeś/chciałaś zrobić tylko akurat słońce zaszło, goryl się odwrócił, gałęzie zasłaniały widok, padał deszcz a najlepszy aparat fotograficzny został w domu.

Dodatkowo polecam kieszonkowy przewodnik „Collins African Wildlife”, który może przydać się podczas całej podróży po Ugandzie, a nie tylko podczas trekkingu przez tropikalny las.

Linki:

Wikipedia, Goryl (pol.): http://pl.wikipedia.org/wiki/Goryl
Wikipedia, Goryl górski (pol.): http://pl.wikipedia.org/wiki/Goryl_górski
Wikipedia, Dian Fossey (pol.): http://pl.wikipedia.org/wiki/Dian_Fossey
Uganda Wildlife Authority, Bwindi (ang.): http://www.uwa.or.ug/bwindi.html
Wikipedia, Volcanoes National Park (ang.):http://en.wikipedia.org/wiki/Volcanoes_National_Park

Pamiątki. Goryle dominują wszelkie pamiątki z okolic Bwindi. Wracamy z T-shirtem w goryle, z gorylem, o gorylach, na temat tropienia goryli, na temat śladów goryli, gorylem z profilu, gorylem en face, gorylem na piersi i gorylem na plecach. Lub z wszystkimi tymi motywami jednocześnie. Koszulki w Buhomie (cena ok. 10 USD) nie są najwyższej jakości, ale nie można się nie skusić.

Kolejną typową pamiątką jest mała, średnia lub duża drewniana rzeźba goryla. Są wszędzie. Nie są drogie, ale znowu szybko dochodzisz do wniosku, że nie jest tak istotne czy wydasz dwa dolary czy pięć. Ważniejsze jest to by mieszkańcy okolicznych wiosek nabrali przekonania, że w ich interesie leży by jak najwięcej turystów przyjeżdżało oglądać goryle. Że ochrona środowiska naturalnego daje pewniejsze stałe dochody niż potencjalne wycięcie lasu i zabicie wielkich małp.

W Buhomie są także sklepiki prowadzone przez różne społeczności, na przykład przez grupy kobiet lub przez miejscowy sierociniec. Czasami można także znaleźć informacje o tym kim są poszczególni wytwórcy – w przypadku kobiet często są to bardzo dramatyczne historie, a rzemiosło jest dla nich bardzo istotnym elementem nie tyle dorobienia się, ale wręcz przeżycia. Doskonałą pamiątką jest wyplatany talerz lub koszyk – średniej wielkości talerz wytwarzany jest przez około dwa tygodnie po trzy-cztery godziny dziennie. W zamian zostawisz kilka-kilkanaście dolarów.

Sierociniec w Buhomie, oprócz sklepiku, ma jeszcze jeden sposób na przyciągnięcie darczyńców i klientów. Codziennie o 17:00 dzieciaki – a jest ich tam, sierot i pół-sierot ponad 150 – mają występy. Grają, tańczą i śpiewają, a nawet recytują wiersze. Na koniec zaś wykładają swoje rysunki, zrobione przez siebie grzechotki, no i oczywiście pamiątkowe rzeźby. Jeśli nie jesteś zainteresowany ich dziełami zawsze możesz coś zostawić w skarbonce. Możesz także zaadoptować takie dziecko – cały rok utrzymania dzieciaka w wieku przedszkolnym to tylko 150 dolarów!

Inne trasy. Afryka goryle. Oprócz trekkingu na goryle można odbyć kilka innych wycieczek po okolicy. Informacje na temat różnych tras i miejsc, do których się idzie wywieszone są w Buhomie w centrali Parku Narodowego Bwindi (na końcu wsi), w miejscu skąd ruszają wszystkie trekkingi. Przejście wokół wioski, wizyta u wioskowego szamana, degustacja bananowego wina w miejscowym chateau (he, he, he) czy spotkanie z Pigmejami także ma swój urok. A jeśli bardziej jesteście zainteresowani naturą to kilka szlaków pozwala się przetrzeć przed wyjściem na goryle lub stanowi interesujące dopełnienie do zasadniczego celu wyprawy. Opisy tych szlaków są wywieszone przy siedzibie Parku Narodowego.